سوختن در هرصفت منظور عشق افتاده‌است مشرب پروانه ز آتش نداند نور را .

بسم الله 

« حب » سیلان ازلی و ابدی هستی است؛ مدام، شعله ور، پیش رونده. حتی اگر ندانی اش، حتی اگر فهمش نکنی حتی اگر خسته اش باشی و نخواهی اش لاجرم دچارش هستی، دچار شعله های سوزان و رنج های استخوان سوزش. اگر لحظه ایی و جایی به خاموشی میل می کند، آن دیگر گر می گیرد و داغ می شود در هیئت های مختلف و صورتهایی دگرگون.
عشق تنها عنصر هستی است که خاکسترش هم سوزان است ، متاسفانه !